Los overlast van ganzen geweldloos op

Voorzitter,

Ik spreek mede namens Partij voor de Dieren Noord-Holland en de Zaanse partijen ROSA en D66.

Vandaag bespreekt u het voorstel ganzenbeheer van de Faunabeheereenheid Noord-Holland. U gaat daarmee beslissen over leven of dood. Daarom is het belangrijk om tenminste twee essentiële vragen te stellen:

• Heeft de FBE echt alles gedaan om afschot te voorkomen?
• Hebben de ganzen schuld?

Te beginnen bij de eerste vraag. Uit het "Verzoek grondgebruikersverklaring 't Twiske" komt naar voren dat FBE een aantal stellingen inneemt, waaronder dat diervriendelijke bestrijdingsmethoden niet werken. Dat onderbouwt de FBE echter onvoldoende. Zo haalt ze onderzoeken uit 2006 en 2013 aan, maar Faunabeheereenheden uit het hele land hebben in 2019 nog gesteld in een rapport van de Maatschappelijke Adviesraad Faunaschade dat nestbehandeling en verjaging juist hele effectieve methoden zijn. Echter, de achterblijvende inspanningen hierop waren het knelpunt. Ook uit dit besluit blijkt dat het kiezen voor de kogel louter een geldkwestie is. De FBE heeft dus niet alles gedaan om afschot te voorkomen.

Daarbij komt, al jaren zet de provincie grootschalig in op het doden van ganzen. En al jaren is duidelijk dat het niet werkt. Onderzoek naar diervriendelijke methoden om het conflict tussen ganzen en mensen op te lossen krijgt nog geen kwart van het budget van dat voor afschot en vergassing. De Adviesraad concludeerde ook dat er onvoldoende onderbouwing is voor de effectiviteit van afschot. We weten dat veel ganzen afschot overleven: tussen de 35 en 62 procent van alle ganzen leeft met hagelkogels in het lichaam. Bijkomend gevolg: ganzen worden locatiegebonden en hun troep nestelt zich in het gebied waar de gewonde gans neerstrijkt. Het aantal ganzen in het Twiske zal daardoor mogelijk juist toenemen. Alle reden dus om maximaal in te zetten op alternatieven voor afschot, hetgeen, zoals gezegd, niet is gebeurd.

De tweede vraag: hebben ganzen schuld? De FBE stelt dat de schade aan andere beschermde diersoorten groot is en draait daarmee om de hete brei heen: een landbouwtransitie is onontkomelijk als bronmaatregel voor deze problematiek. Op de raaigrasvelden in en rondom het Twiske voelen juist de ganzen zich thuis. Met deze eiwitrijke grasvelden nodigen we de ganzen zelf uit om in ons gebied neer te strijken. Dit in tegenstelling tot de kruidenrijke graslanden waar weidevogels zich thuis voelen. Deze verdwijnen steeds meer. Kortom, de gestelde relatie tussen een grote ganzenpopulatie en de achteruitgang van andere vogelsoorten is niet zo eenduidig. Hebben de ganzen dus schuld aan de problemen: nee, wij veroorzaken de problemen zelf als mens.

Tevens wil ik hier nog benoemen:

• het provinciale beleid van afschieten van vossen - de enige predator van ganzen - rondom het Twiske.
• En het verstoren van de winterrust van beschermde diersoorten door de bejagingsperiode naar het vroege voorjaar te halen.
• Of de gevaarzetting voor mensen.
• Bovendien: midden in een recreatiegebied op ganzen schieten, u kunt wachten op de krantenberichten over recreanten die dode ganzen vinden.

Afschot is niet verstandig.

Tot slot, Zaanstad heeft als een van de bijdragende participanten duidelijk beleid. Daar waar diervriendelijke methoden een optie zijn stelt onze dierenwelzijnsnota dat deze dienen te worden nagestreefd omdat afschot niet alleen betwistbaar effectief is, maar vooral ook omdat het afschuwelijk is voor de dieren. Hopelijk neemt het AB ook het beleid van haar participanten als relevant kader en besluit het dit voorliggende voorstel af te keuren. Want in een beschaafd land lossen we conflicten niet op met een kogel.