Op naar de donut!

Voorzitter,

“Friesland scoort consequent laag op zaken als inkomen en opleiding. Toch zijn Friezen gelukkiger dan gemiddeld in de rest van Nederland.”stond vandaag in Trouw. Friesland is een laboratorium begonnen om te experimenteren met manieren om het welzijn van mens, dier en de planeet te vergroten, ongeacht of de economie groeit of niet.

En dát is ook wat Zaanstad zou moeten doen.

In deze economische visie wordt brede welvaart genoemd als opgave of kwetsbaarheid, maar er worden alleen problemen in het hier en het nu aangewezen. Brede welvaart gaat uitdrukkelijk óók over later en elders, en de invloed die een ieder daarop heeft. Als we dat negeren, dan krijg je visie waarin een goed vestigingsklimaat een hoofddoel is, zonder enig idee of we daarmee levens in gevaar brengen. De eiwittransitie verwordt tot een verdienmodel voor de industrie, Brede welvaart zet het welzijn van inwoners centraal, de economie is daaraan ondergeschikt. College kiest ervoor om deze twee NAAST ELKAAR te zetten. Dat is onverstandig. Dat toerisme wordt gezien als een sector met groeipotentieel wijst er al op dat hier geen volhoudbare afwegingen zijn gemaakt.

Vz, Ik hoop dat andere fracties zich ook hebben gerealiseerd dat wat het college hier brede welvaart noemt, niet brede welvaart ís en daarmee geen antwoord biedt op de grootste uitdagingen van onze tijd.

We weten dat economische groei samengaat met toenemende problemen waaraan ‘het westen’ de grootste bijdrage levert; waarmee we nu al hele bevolkingsgroepen ‘elders’ het leven zuur maken en dit ‘later’ ook ‘hier’ zal gelden, maar deze visie doet geen poging om uit te vinden hoe een economie eruit zou kunnen zien als we die ten dienste stellen van het welzijn van iedereen. De donut, ja, die wordt keurig genoemd, maar wordt nergens in de visie uitgewerkt.

Er staat dat het college ernaar streeft om binnen de grenzen van de donut te komen. Dat zou een mooi vertrekpunt zijn geweest voor het opstellen van deze visie. Maar het college redeneert verkeerd om. Wat nu de 5 hoofddoelen zijn, zouden een strategie kunnen zijn, een middel om binnen de grenzen van de donut te komen. Als blijkt dat dat lukt: chapeau! En anders moeten we iets anders gaan doen.

Partij voor de Dieren geeft dat mee als belangrijkste aanvulling voor de economische visie, en zien daar juist wel het nut van het parallel lopen met de Omgevingsvisie, als het maar zorgvuldig gebeurt. Aan de wethouder nog wel de vraag: Waarom kiest het college er niet voor om de indicatoren van de donut te nemen voor monitoring van succesvol economisch beleid?

Dank u wel.