Schrif­te­lijke vragen: Zicht op kinder­mis­han­deling

Indiendatum: mrt. 2020

Geacht college,

Sinds gisteren, maandag 16 maart, is in verband met het coronavirus besloten om scholen en kinderopvang voor de meeste kinderen te sluiten. Deze maatregel zal in elk geval tot 6 april duren, en mogelijk langer. Dit kan voor mensen een belasting zijn.

Vakantie is fijn - als die niet te lang duurt, als je met je vriendjes en vriendinnetjes af kan spreken waar en wanneer je wil, en vooral als je een veilige, stabiele thuissituatie hebt.

Je kinderen thuis hebben is fijn - als je lekker in je vel zit, als zij lekker in hun vel zitten, als je er af en toe met ze op uit kan (en soms ook zonder ze), en vooral als je een veilige, stabiele thuissituatie hebt.

Andere genomen maatregelen zullen voor veel gezinnen financiële gevolgen hebben en onzekerheid met zich meebrengen. Zorgen en stress zijn een risicofactor voor huiselijk geweld, kindermishandeling en verwaarlozing.

De kinderen die nu langdurig thuis zijn, raken uit het zicht van leerkrachten en pedagogisch medewerkers, en misschien ook uit het zicht van andere volwassenen, zoals ouders van klasgenootjes, opa’s en oma’s. En ook de ouders raken uit het zicht. Deze mede-opvoeders hebben geen vinger aan de pols meer hoe het thuis met de kinderen gaat. En hoe het met de opvoeders gaat. Bovendien zijn de kinderen die het thuis al niet zo goed hebben, hun dagelijkse ‘ontsnappingsmogelijkheid’ kwijt, waar ze misschien niet voor een ouder hoeven zorgen, geen ruzie hoeven meemaken, waar ze misschien meer gezien worden, misschien even kunnen lachen en kind zijn.

De Partij voor de Dieren Zaanstad ziet graag dat de gemeente Zaanstad deze zorgen met scholen en kinderopvangcentra deelt, en ze op het hart drukt om met alle leerkrachten en pedagogisch medewerkers na te gaan over welke kinderen al enige vermoedens bestaan van huiselijk geweld of kindermishandeling. Bij welke ouders misschien de baan op het spel staat, waar gezondheidsproblemen (of zelfs overlijden) in de familie een extra belasting kunnen vormen, waardoor de zorg voor de kinderen onvoldoende kan worden (en andere mogelijke zogenaamde oudersignalen). Van welke kinderen het idee bestaat dat langdurig thuiszitten tot problemen in de opvoeding kan leiden, om welke reden dan ook.

Dit is hét moment is om daarover met elkaar eerlijk te praten en de stappen uit de Meldcode Huiselijk Geweld en Kindermishandeling te volgen - hoe moeilijk dat ook is.

1. Is de gemeente Zaanstad bereid om hierover in gesprek te gaan gaat met scholen en kinderopvangcentra?
2. Is de gemeente Zaanstad bereid om met wijkteams, politie en GGD / Veilig Thuis te overleggen welke mogelijkheden er zijn om deze kinderen in het zicht te houden?

Wij zien uw beantwoording met belangstelling tegemoet.

Met een vriendelijke groet,

namens Judit Raa,

Stella Pieterson

Partij voor de Dieren Zaanstad

18 maart 2020
Beste Songül,

Ik zou graag nog even een toelichting geven op de vragen die we het college gisteren stelden. Melchior belde gisteravond om door te geven dat je nauw contact hebt met de GGD en Veilig Thuis, goed om te horen!

Waar ik nog even een lans voor wil breken - me realiserend dat jullie een enorme taak op jullie bord hebben - is voor mijn eerste vraag. Het gaat me vooral om de kinderen die nog níet bij de jeugdzorg, wijkteams en Veilig Thuis in beeld zijn. Ik heb zelf in de jeugdzorg gewerkt en daarna bij de Inspectie Kinderopvang in Amsterdam. Ik weet daarom hoe moeilijk pedagogisch medewerkers het vinden om kindermishandeling aan te kaarten, vooral wanneer het om subtielere vormen als verwaarlozing gaat. Ook in gevallen van ‘aardige ouders met goede bedoelingen’ raken pedagogisch medewerkers in de knoop, omdat aankaarten en melden voelt als verraad en niet als hulp - aan kind én ouder. Juist in gevallen van bijvoorbeeld geldzorgen of ziekte in de familie - een overbelast gezinssysteem, zonder dat er fysiek geweld plaatsvindt, speelt loyaliteit en begrip een rol bij het níet aankaarten. Echt, hoe vaak ik dat wel niet heb gehoord van pedagogisch medewerkers. En hoe vaak ze zeggen: "ik heb dat in al die 25 jaar dat ik in de kinderopvang werk, gelukkig nog nooit meegemaakt!" Dat kán statistisch gewoon niet. Dan gaan er dus stapels verwaarloosde kinderen ongezien de kinderopvang door. Dat is te erg.

En daarbij de toelichting die ik in de brief gaf, over waarom de coronamaatregelen een extra risicofactor vormen.

Over vraag 2 hoeven we het niet meer te hebben, ik heb daar alle vertrouwen in. Over vraag 1 zou ik toch willen vragen of je er iets mee kan (maar niet in de vorm van schriftelijke vragen, dat was niet het juiste instrument). Misschien kan je de GGD (inspectie kinderopvang) vragen of ze dit bij de kinderopvangcentra onder de aandacht kunnen brengen. En misschien kan de gemeente dat doen bij de scholen.
Met een vriendelijke groet,
sterkte in deze hectiek,

Namens de fractie van de Partij voor de Dieren Zaanstad,
Stella Pieterson